Posts

Eindelijk rust

Inmiddels deed ook corona zijn intrede en veranderde de hele wereld. In de zomer van 2020 kocht ik een ander huis en ik verhuisde 500 km noordwaarts. Mammografie kreeg ik weer een uitnodiging van mijn oude woonplaats voor bevolkingsonderzoek daar (500km). Online kon ik niets veranderen (andere provincie), andere vriendin laten bellen en ik kon in mijn nieuwe woonplaats terecht voor een mammografie gratis. Dit was eind 2020. Ik ben hier naar het gezondheidscentrum gegaan in januari 2021 met de vraag hoe dat hier gaat met nacontroles en dat ik in het laatste jaar zit. Ik kreeg meteen een bloedonderzoek en een afspraak bij de oncoloog. 17 februari bij de oncoloog geweest, ze heeft ook een borstonderzoek gedaan. Bloedonderzoek was goed en ik mag in september stoppen met de medicatie. Vanaf nu val ik dus terug onder het bevolkingsonderzoek. En de kankerperiode is vanaf september definitief afgesloten. Er gaat nog een onderzoek naar botdichtheid gedaan worden en ook bloed onderzoek naar schi

Van het kastje naar de muur gestuurd.

  Juli 2016 borstkanker, als donderslag bij heldere hemel. 2 augustus operatie in het ziekenhuis van mijn woonplaats, Kuusankoski. 3 eerste weken van september bestralingen. Deze zouden in het ziekenhuis van Kotka plaatsvinden, maar daar was een langen wachtlijst. Op mijn eigen verzoek dan naar het ziekenhuis van Lappeenranta voor de bestralingen. Begin september ook gestart met Anastrozol, wat ik gedurende vijf jaar moet nemen. Nadat de bestralingen gedaan waren, was er ook afspraak meer bij arts of oncoloog. Er was nochtans gezegd dat er om de drie maanden een afspraak zou zijn met ook bloedcontrole. 2 keer heb ik daarna een nacontrole gehad, het is niet eens het woord nacontrole waardig (daarover meer in een van mijn vorige posts). Ik kreeg een jaar later een onpersoonlijke brief per slakkenpost waarin stond dat als ik nog nacontrole wilde, ik mijn eigen gezondheidscentrum moest contacteren. Begrijpe wie begrijpe kan. Ik was toch in behandeling/nacontrole bij hun (z

Het horrorverhaal van mijn hartkatherisatie

Afbeelding
Horrorverslag van mijn hartkatherisatie in het ziekenhuis van Kotka op 28 januari 2020 Na diverse onderzoeken, besloot men tot een hartkatherisatie. Dit moet gebeuren in een ander ziekenhuis zo’n 100 km hiervandaan. Ik moest 2 maanden wachten op de afspraak. Aangezien ik na die ingreep niet met de auto mag rijden, zou het handig zijn met mijn camper te gaan en daarin te overnachten. Maar het is januari, dus sneeuw en ijzel en koud en mijn campertje heeft geen winterbanden. Ik boek een b&b op wandelafstand van het ziekenhuis. Ik check in op dinsdag de 27ste. Ik doe amper een oog dicht die nacht. Het lijkt wel alsof ik op een plank lig in plaats van op een matras. Dan hoor ik weer iemand door de gang lopen, dan hoor ik weer iemand de wc doorspoelen, dan weer iemand in de keuken rommelen, dan weer gepraat. Oh wat verlang ik naar mijn campertje, naar mijn eigen bedje, mijn eigen plekje. De volgende morgend ga ik naar het ziekenhuis waar ik om 6:50 aankom. A

Hartproblemen als gevolg van de bestralingen

Het is een hele tijd geleden dat ik hier nog iets heb geschreven. Geen nieuws= goed nieuws zullen we maar zeggen. Toch is er intussentijd veel gebeurd. In het kort : begin augustus 2016 operatie borstkanker september 2016 bestralingen mei 2017 diagnose diabetes type 2 medicatie diabetes gekregen en na 2 weken weer mee gestopt omdat ik er ziek van werd. eind december 2017 hartinfarct zonder dat ik het wist. augustus 2019 hartinfarct, opname ziekenhuis, diverse onderzoeken en weer naar huis met een berg medicatie. September 2019 andere medicatie diabetes gestart. Oktober 2019 medicatie diabetes helpt niet, zwaardere dosis. 13 december 2019 Een echo van mijn hart laten maken in het ziekenhuis. Verder onderzoek is nog nodig omdat een waarde in mijn bloed verhoogd blijft. Dat is een waarde die tot twee weken na een hartinfarct verhoogd blijft, en daarna weer omlaag gaat. Bij mij blijft die te hoog. Medicatie moet ik blijven slikken, vooral de blo

België versus Finland

Ik las een Belgisch artikel en daarin wordt vergeleken met Finland. Moet ik hieruit concluderen dat de zorg in Finland beter is? Wat zijn de belangrijkste evoluties als u 50 jaar terugkijkt in de tijd? 'Wat België betreft kunnen we op dat vlak geen 50 jaar teruggaan in de tijd. We zijn in 2005 gestart als nationaal kankerregister en Vlaanderen heeft cijfers die teruggaan tot 1999, dat is maar vijftien jaar. Andere landen hebben soms wel kankerregisters die een eind verder teruggaan in de tijd. De Finnen bijvoorbeeld registreren al cijfers sinds 1964, vijftig jaar geleden dus. Bron :   *zorg Een andere Belgisch artikel maakt een vergelijking met andere landen daar waar het betreft hoe snel iemand geholpen wordt. Volgens dit artikel zou Finland nog voor België komen. Mijn eigen ervaring is anders. Na diagnose duurde het een maand voordat behandeling werd gestart. En ook volgens dit artikel; is men in Finland duidelijker naar patiënten toe. Ik heb van die duidelijkhe

K*tnacontrole

Gisteren had ik een afspraak voor een borstecho. In het ziekenhuis, juiste afdeling gevonden en ik werd binnengeroepen door een verpleegster. "Doe maar wat uit en ga hier maar liggen!" Ik doe braaf wat ze zegt. Als ik daar lig, komt even later een arts die ik nooit eerder gezien heb. Er kan nauwelijks een goedemorgen vanaf. "Welk borst is geopereerd?" Nou ja zeg, dat ziet hij toch  Wijs ik op het litteken en komt er wat gemompel uit, waaruit ik begrijp dat ik op mijn rechterzij moet gaan liggen  Ik begrijp er niks van, maar draai me op mijn zij. Hij doet een hoop gel op mijn linkerborst en oksel en gaat dan aan de gang met het echoapparaat. Wat deed dat pijn zeg, een mammografie is er niks tegen  En toen was het gedaan .... mijn rechterborst werd niets mee gedaan. Nee, dat stond niet op zijn papier  Uitslag komt binnen twee weken per brief naar huis  Nu heb ik het helemaal gehad met die k*tnacontroles hier  Vorig jaar had ik in België een borstecho en toen werden n

Tweede nacontrole

Ik kreeg vandaag telefoon van de borstverpleegkundige voor een afspraak voor tweede nacontrole. Normaal komt dat per brief maar nu niet, want er was een wachtlijst en ze waren verlaat, vertelde ze me. Een wachtlijst ???? Terwijl ze zes maanden eerder al wisten dat ik in januari een volgende afspraak zou krijgen. Maar goed, morgen dus bloed later prikken in het labo en volgende week dinsdag, 30 januari, naar het ziekenhuis voor controle. Wordt vervolgd ....